dag 17, Icefield Parkway

Vandaag staat de Icefield Parkway op ons programma. Eerst een lekker ontbijtje gescoord in Jasper downtown. Lou Lou's Pizza en Breakfast. Daarna uitchecken en op weg naar de gletsjers. Met onze jaarpassen voor alle Nationale Parken in Canada kun je bij de tolpoortjes zo doorrijden. Goed geregeld, Johnnie. 
Onderweg natuurlijk speuren naar welke wildlife soort dan ook, maar deze weg is best druk en de temperatuur hielp ook niet echt. Kan me voorstellen dat zo'n dikke Grizzly vacht nou niet echt uitnodigt om in 18 graden over of langs de weg te gaan lopen. Je begint wel in elk donker struikje of een grote steen een beer of ander dier te zien, dus we moeten een beetje ontberen denk ik. We hebben wel veel stops gemaakt om optimaal te genieten van de schitterende Rocky Mountains. Elke bocht die je maakt zorgt weer voor een ander uitzicht, andere kleuren, andere omstandigheden. Van droog en weinig bomen naar sneeuw en prachtige groene dennen. Wel weten we inmiddels dat in dit gebied de bomen van mijn lengte bijvoorbeeld ook al snel 200 jaar oud kunnen zijn. Ze groeien maar tussen de 60 en 90 dagen per jaar. De rest van het jaar is het te koud. Ook al zagen we vandaag eigenlijk alleen maar raven, de natuur hier zorgt evengoed voor dat Wow gevoel. Aangekomen bij het Icefield Centre. De kenners weten dat we hier dus de Icefield Adventure gingen doen. Auto geparkeerd en dit is dus echt een toeristische trekpleister. Een "must do" als je hier bent. Je gaat hier de Athabasca gletsjer op. Ik weet het, je kunt het zelf lopen, maar wij kozen voor de bus en de overstap in een belachelijk grote truck,speciaal ontworpen voordat soort werk. Banden zo groot als ik, gaaf hoor. Best steile stukken die met deze monsturtrucks gereden moeten worden en je doet er zo'n 20 minuten over om op de gletsjer uit te kunnen stappen. Er zit ook een helling van 42% in en het voelt best gek om bijna verticaal te staan met een huge bus. De gletsjer trekt zich hier vijf meter per jaar terug en researchers geven aan dat in dit tempo deze gletsjer in 50 tot 70 jaar verdwenen zal zijn. Hij is al 2,5 kilometer groter geweest dan nu. Er staan langs de gletsjer naaldbomen die aan de kant van de gletsjer kaal zijn. Reden daarvan is de koude wind die over de gletsjer langs de bomen gaat. Volgens onze chauffeuse mooie kerstbomen om in de hoek van je kamer te zetten. Hele aparte ervaring om op een gletsjer te staan. Blauw ijs, die kleur komt door het enorm krachtig samengedrukte sneeuw en ijs. Daar waar waterstroompjes ontstaan zie je meteen ook diepe geulen en zelfs gaten in het ijs ontstaan. Indrukwekkend, ik kan niet anders zeggen. Ook in dit gebied had het twee dagen terug nog flink gesneeuwd, ze hadden het zelfs over een sneeuwstorm. Daardoor was zeker bovenaan de vijf gletsjers nieuwe verse witte sneeuw zichtbaar. Dat maakte het plaatje compleet. We hadden ons eigenlijk niet gerealiseerd dat het bij een gletsjer zo stoffig was namelijk. Logisch dat wel, want al het vuil en gesteente wordt gewoon weggedrukt en dat wordt vanzelf stoffig. De gletsjer waar wij op hebben gelopen was dus aan de bovenkant best grauw, waardoor die blauwe ijzige stukken waar je in kan kijken wel extra opvallen. Het was boven, dus op de gletsjer wel koud. Hoort er wel bij natuurlijk. Je lacht je rot om de verschillende outfits en met name schoeisel keuzes die je om je heen ziet. Van zomers met een witte sneaker en alleen een sweater, tot een arctic waardige Eskimo outfit. Dan ben je wel ietwat overdressed. We beginnen wel een beetje genoeg te krijgen van de Aziaten die zich kennelijk bij dit soort activiteiten niet hoeven te gedragen. Waar ze zelf zo ongeveer alles fotograferen, zelfs een lantaarnpaal of een trap, lopen ze zo door jouw shot heen en lijken ze zich nergens iets van aan te trekken. Als je ze er op aanspreekt begrijpen ze ineens geen woord Engels. Negeren dan maar en heel soms (on)gewild ook maar wat minder sociaal zijn en voor hun neus gaan staan, kwartje valt dan kennelijk wel. 
Van de gletsjers naar ons verblijf in Sasketchewan, the Crossing Lodge, was niet zo ver meer rijden. We hebben daar de middag afgesloten met een aantal halve litertjes Canadian Lager. Geen kermis in Julianadorp, dan maar een beetje meedoen op afstand en met een Canadees biertje. In de pub die hier is kun je zelf je maaltijd klaarmaken. Keuze uit een steak, hotdog, chickenburger of Sirloin burger en erbij salade, aardappelsalade,  soep en chili. Zelf grillen op een binnen barbecue. Heel gezellig en lekker ook. We hadden wat mindere reviews gelezen over dit motel, maar daar zijn wij het niet mee eens. Lekker biertje, prima burgers, fantastisch uitzicht op de Rockies en de kamers schoon en netjes. Wij gaan zo slapen, op naar weer een nieuwe dag.