dag 15, Clearwater naar Blue River en Jasper

John had bedacht dat we op tijd uit Clearwater zouden vertrekken en op tijd is uiterlijk 7 uur. Het zou zeker anderhalf uur rijden zijn, dus hoe vroeger in Blue River hoe meer kans om beren te spotten. Okee we hadden er dus even geen rekening mee gehouden dat het ook kon gaan regenen. En dat deed het dus. Niet zo vreemd op zich, want Blue River ligt aan het enige regenwoud ter wereld wat inlandig ligt en niet grenst aan een oceaan. En ja ik had zelf gevraagd om een buitje voor het stof op de auto, eigen schuld zou je denken. We hebben onderweg zelfs met regen genoten van het uitzicht. Wat een prachtig landschap. We zagen allerlei bordjes langs de weg, kijk uit voor deer, lifestock en ook bears. Zo'n 20 kilometer voor Blue River zagen we onze eerste beer langs de highway. En hoe! Hij of zij stond op een verhoogde groenstrook langs de weg. Net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hem of haar leek het wel. Te weinig tijd om een camera te pakken, want met vier grote sprongen was ie ook alweer weg het bos in. Wat een ervaring. We voelen ons erg lucky, want we hoorden later dat de kans op een zwarte beer langs de weg niet zo groot is in deze periode, omdat ze op dit moment meer dan genoeg bessen in het bos kunnen vinden en daarnaast al meer richting de rivieren trekken om zalmen die paaien als gemakkelijke snack te vangen. Deze zwarte beer die langs de weg naar onze aankomende auto stond te kijken zag er prachtig uit. Zo mooi zwart, afstekend tussen het groene gras, met die bruine snoet in onze richting. Je weet niet wat je ziet. Een extra bevestiging dat je midden door de wilde natuur hier rijdt. Al die mega mooie indrukken die we hier opdoen zijn onuitwisbaar. 
Mooi vroeg op de plaats van onze bestemming, de Blue River Safari. We waren er om kwart voor 9 en het ging pas om 9 uur open. Maakte hen niet uit, het regende en het restaurant aan het water was al open. De verwachting was dat het vanaf tien uur wel weer droog zou zijn. Dus een lekkere mok koffie dan maar. Het regenwoud deed zijn naam eer aan, het bleef nog wat langer regenen. Er werden naast ons heerlijke pancakes geserveerd, dus ook maar een portie per persoon besteld. Je moet wat terwijl je wacht en echt ontbijten hadden we nog niet gedaan. De pancakes waren heerlijk, het zorgde bij Monique alleen voor wat spraakverwarring of moeite met vertalen, want ze had het ineens over pankakken ipv pannekoeken. John maakte daar natuurlijk weer een vrije vertaling van: nee mop, panne-kakken doe je straks waarschijnlijk pas. 
Het eerste bootje ging om kwart voor elf, wij hebben er toch nog maar eentje afgewacht en dat bleek een goede keus. Het was nog een beetje regenachtig, maar het werd al vrij snel droog. En met de regen poncho's die je aankreeg zaten we eigenlijk best prima.  Bofkonten als we zijn hebben we twee verschillende zwarte beren een vrij lange tijd langs de rivier kunnen volgen. Eentje van anderhalf jaar oud, waarvan hij niet kon zien of het een mannetje of vrouwtje was, vertelde Dylan, onze gids. Die jonge beer was wat schichtig en op zijn hoede. De tweede, die we het langst gevolgd hebben, was 4,5 jaar oud en inderdaad al een flink stuk forser. Dat was een mannetje, zo hoorden we. Hij liep in zijn tempo langs de rivier, hier en daar een kei opzij trekkend, dan weer een klimmetje over rotsblokken of tussen wat bomen door. Telkens kwam hij weer terug naar de rivier. Bij een flinke rots dachten we: Wat zal hij doen, klimmen of eromheen zwemmen. Hij koos voor het laatste en dat was natuurlijk super om te zien. Met het grootste gemak weer terug op de wat kleinere rotsblokken en verder ging hij weer. We hebben zo genoten. Dylan ging daarna nog een stukje de rivier op en in een leuk tempo bochtjes naar links en naar rechts. Was gaaf om in zo'n tempo dicht langs de kant op het smalle kronkelende stuk van de rivier te varen. Dat was dan weer een voordeel van de regen die gevallen was, want het water stond daardoor hoog genoeg om dit stuk te kunnen varen. Op de terugweg ook de waterval nog even meegepikt. Onze gids had er zin in. Een safari van een uur werd bij ons twee uur. Super natuurlijk. Het nest van de Osprey (een havik soort) is net voor de steiger waar we weer aanmeerden. Het wordt al zes jaar gebruikt door een paartje. Dit jaar hebben ze twee jongen die nu ze zeven week oud zijn voorzichtig af en toe uitvliegen. 1 van de ouders kwam net terug met een vis in zijn klauwen. Het ene jong dat in de buurt zat had mazzel, de tweede kwam te laat en had dat maaltje even gemist. Dylan heeft nog veel extra verteld, o.a. Dat je in dit gebied al een paar jaar wat minder elanden zult zien door de grote populatie wolven. Toch hopen we er ergens nog eentje te zien, want die staat nog op ons lijstje. 
Om zes uur ongeveer waren we in Jasper, na weer een prachtige rit, waarbij je Alberta, Jasper National Park binnenrijdt. En ja daarmee ging onze tijd ook weer een uurtje in de richting van jullie tijd. Nu dus nog maar 8 uur tijdsverschil. Jasper is heel gezellig. Je merkt dat je nu echt het berggebied in gereden bent. We vonden de bergtoppen zo enorm vers wit, ook wat lager dat we het vermoeden hadden dat dit verse sneeuw was. Dat bleek bij navraag te kloppen. Beneden in Jasper zelf had het geregend, boven was sneeuw gevallen. Met het zonnetje er nog even een paar uurtjes op zag je het al wel wat minder worden op de wat lagere toppen. We hebben heerlijk gegeten in een steakhouse. Angus Stirloin en Sirloin, kwaliteit a la slager Jan Kater of restaurant Brammetje. Morgen nog een hele dag hier, dus dan weer meer nieuws.