Dag 14, Clearwater

 Gisteren na de soep en cake hebben we in het Wells Gray Park waarin we verblijven de Helmcken Falls en de green mountain Tower bezocht. Zoals gezegd rijd je hier een heel stuk op gravel en dat merk je dus ook wel aan het stof. Op en achter de auto vooral. We begrijpen steeds beter waar die auto's richting de Ferry helemaal onder het stof vandaan waren gekomen. Wij zien er inmiddels net zo uit. Bruin stoffig ipv zwart. Ik hoor terwijl ik schrijf een regenbui, dus misschien is ie morgen wat schoon gespoeld. Scheelt namelijk met instappen en spullen in en uitladen. Maar ach we hoeven hem niet te wassen, haha.
Gisteren dus Helmcken Falls bezocht, de op vier na grootste waterval in Canada. 141 meter hoog en daarmee vele malen hoger dan de Niagara. Wat een natuur geweld. De kom waarin de waterval naar beneden stort is, net als een aantal andere watervallen in dit gebied (waarover later meer) ooit ontstaan door vulkanische uitbarstingen en later uitgesleten door gletschers. Nu stroomt dus de rivier er langs en stort op verschillende plaatsen via watervallen naar beneden. Er zijn er hier zes in het gebied, waarvan je er naar vier wat gemakkelijker kunt lopen en voor twee moet je een behoorlijke hike maken. En die wandelingen zijn door bergachtig dicht bebost gebied dus best pittig. De Green Mountain Tower die we ook bezocht hebben is een uitkijktoren met een 360 graden vergezicht over het hele gebied. De verschillende bergen om je heen staan allemaal benoemd en het is echt een geweldig uitzicht. De toren is niet zo hoog als de Pyramidekögel in Oostenrijk, dus deze zouden jullie ook wel aandurven, Steph en Dwight.
Vandaag een aantal andere plekken bezocht in dit uitgestrekte park. Op aanraden van de receptioniste. We zijn begonnen bij Baily's Chute. Een prachtig stuk wandelen van zo'n drie kwartier richting de rivier met een enorme  stroomversnelling en hoogteverschil erin. De Thompson zalmen proberen hier tegen de stroom in hoog uit het water springend omhoog te zwemmen. Het lukt ze echter niet, volgens de borden met uitleg en vervolgens zwemmen ze dan terug om bij Horshoe Bay te paaien en uiteindelijk te sterven. Wat een prachtig gezicht om ze keer op keer een poging te zien doen tegen die waterkracht omhoog te komen. De een na de ander zie je gaan. Er zitten behoorlijke jongens tussen, volgens de informatie tot wel 22 pound. Beste visjes dus. Onderweg hebben we ook wat voetsporen gefotografeerd. John dacht eerst aan een kleinere  beer, maar op de borden die we later zagen bleek toch echt dat het om een wolven afdruk ging. En dan maar hopen dat al dat wildlife echt zo op hun hoede is voor mensen en uit onze buurt blijft, haha.
Na Baily's Chute zijn we naar de Ray Farm mineraalbronnen gegaan. Daar heeft van 1911 tot 1944 de familie Ray geleefd in the middle of nowhere. De door hen gebouwde blokhutten laten ze nu langzaam geheel vervallen en weer een worden met de natuur. Je staat versteld van de enorme stammen die ze voor die hutten gebruikt hebben. Hoe hebben ze dat in hemelsnaam voor elkaar gekregen om er een blokhut van te maken. De waterbron zie je daar echt ontstaan met een bruine kleur door de mineralen en ijzers enz die erin zitten. We hoopten op een Moose of ander wildlife, maar het bleef bij kleine vogeltjes en heel veel krekels. Muggen ook, maar de DEET spray hielp erg goed. Ik moet zeggen, helemaal op je gemak loop je toch ook weer niet in de bossen, zeker als je voorbij waarschuwingsborden komt of de borden met uitleg hoe te handelen als je beren tegenkomt. John dus voorop en ik volg wel. Tenslotte neemt hij ook veel grotere stappen en ben ik alleen dan ineens heel volgzaam. Uiteindelijk alleen maar squirrels en een marterachtig dier van ongeveer 80 cm lang gezien.
Op de weg naar beneden om te gaan tanken en wat te eten hebben we de Dawson Falls ook nog bezocht. Daar stond vijf minuten lopen voor, maar dat was echt veel korter. Wederom een prachtige waterval, deze was niet zo hoog maar heel breed. Je blijft versteld staan van die kracht van het water.
Zoals gezegd tussen de middag, wat al rond half twee was beneden in Clearwater zelf getankt en iets gegeten. John had op de heenweg de dag ervoor een Mexican grill restaurant gezien. Het zou geen fast food maar een fan food restaurant zijn, maar voor onze begrippen toch echt fastfood. Waren we een kleine 34 kilometer gereden voor een hapje Mexicaans. Het enige Mexicaanse was de jalipeno in de grillsaus bij je burger of chicken stukjes. Ik lag dubbel. Daarna weer naar boven om de Spahat Falls te bezoeken en als laatste de Moul Falls. De eerste was een kort wandelingetje, de laatste echter niet. Ik had het kunnen weten als je tot onderaan de waterval kunt lopen dan moet je behoorlijk afdalen, maar terug ook klimmen. John vond het fantastisch, ik heb een paar stukken gehad waarbij ik dacht dat die er voor mij niet in hadden hoeven zitten. Maar wel naar beneden gegaan, waar John van mij niet tot achter de waterval mocht. Dat was wel heel steil, nat en smal. Toch maar niet, straks glij je uit en zit je met je pootje omhoog in het gunstigste geval. Ben wel zuinig op mijn mannetje, euhh mijn Prive chauffeur, haha. Moe maar voldaan en morgen vast spierpijn, wat na het paardrijden trouwens niet het geval was voor diegenen die dat als reactie gaven. Goed hè! Het is hier nu 9pm en er ligt er naast me eentje als een roosje te slapen. Morgen vroeg op, en pas dit stuk online zetten in het volgende hotel. WiFi is er nu even niet hier. We zitten echt heerlijk midden in de natuur. Morgen naar Blue River, een beren safari en dan naar Jasper. John is inmiddels weer wakker. Nog even een drankje doen en dan slapen. Morgen weer een dag te gaan. Genieten nog steeds volop!